Valente-directeur Esmé Wiegman loopt stage bij RIBW: Niet schrikken

Esmé Wiegman is sinds 1-1-2020 directeur van branchevereniging Valente, en doet daarnaast een deeltijdstudie HBO Theologie. Voor haar derde studiejaar loopt ze stage bij een van de Valente-leden, RIBW Overijssel. Deze beschermdwonenorganisatie ondersteunt mensen met een psychische kwetsbaarheid op het gebied van wonen, werken en welzijn, zodat ze hun dagelijks leven zo veel mogelijk zelf vorm kunnen geven. De focus in de stage ligt op zingeving: hoe geef je die een plek in begeleiding?

‘In de tijd dat ik in de Tweede Kamer zat is mijn belangstelling voor zingeving in de zorg ontstaan. Als mensen geraakt worden in hun gezondheid heeft dat vaak enorme impact. “Waarom overkomt mij dit? Wat geeft mijn leven nu nog zin?”

Volgens mijn kinderen is het de midlifecrisis die mij aan het studeren heeft gebracht. Misschien is dat zo. Met een deeltijdstudie theologie komen mijn kinderen er in ieder geval goed van af; er zijn ergere dingen te bedenken. Ik vind het een prachtige combinatie om te kunnen werken en studeren. Mijn keuze voor het HBO is vanwege de praktische insteek. Met de mogelijkheid van stage en onderzoek bij een van de leden van Valente heb ik het voorrecht wekelijks met cliënten en medewerkers op te kunnen trekken. Mijn stage vindt plaats op verschillende locaties in Zwolle en Kampen.

Werken en studeren is een pittige combinatie, maar vooral ook een inspirerende. Zodra mijn stage en onderzoek zijn afgerond zal ik er zeker wat over delen binnen de kring van Valente. Ik weet niet of de uitkomsten heel verrassend zijn. Voor zingeving geldt namelijk: alles is er al. Als je maar goed luistert.

Mijn stage bij RIBW Overijssel heeft iets weg van pionieren. Vanuit mijn studie Theologie probeer ik mij te oefenen in de blik en de aanwezigheid van een geestelijk verzorger. Mijn blik is er een van ‘zonder oordeel’ en mijn aanwezigheid vanuit ‘presentie’, waar de theoloog Andries Baart zulke mooie dingen over heeft geschreven. Present zijn, zonder oordeel, klinkt eenvoudig. En dat zou het ook moeten zijn. Waarom zou je oordelen? En waarom zou je meteen zoveel willen moeten? Maar elke ontmoeting is weer verrassend en houdt me een spiegel voor: blijk ik toch ergens ongemerkt oordeel te hebben gehad. Soms kan ik me dan na afloop om m’n oren slaan en soms kan ik achteraf ook hard lachen.

Tijdens m’n eerste rondje op locatie De Herberg bijvoorbeeld, was ik even op de kamer van H. Ik kende H. nog niet. Met een open blik kijk ik rond in een sobere kamer, beetje rommelig, tv aan. Ik kijk naar een wat sjofele man, met interesse in politiek en die op een of andere manier alles kwijt is geraakt, waaronder zijn huis. Ik luister met aandacht naar wat hij vertelt.

Om z’n medicijnen in te kunnen nemen, moet hij wat drinken pakken. “Niet schrikken,” zegt hij als hij achter mij z’n koelkast opendoet. Stom, ik schrik natuurlijk wel: wat gaan we nu zien en beleven met een blik in de koelkast? Verboden waren? De koelkastdeur gaat open en puilt uit met… Taksi! Het zijn zeker twintig anderhalveliterpakken! Type blauw: tropisch fruit. Het was in de aanbieding bij de Jumbo. “Lekker spannend”, staat er op de pakken.

Lekker spannend, zo is mijn stage, waarbij de grootste schrik vaak door mezelf wordt veroorzaakt, maar ook weer verdwijnt als mijn blik zonder oordeel is en ik me laat verrassen door de diversiteit en originaliteit van mensen.’

In de komende maanden zal Esmé vaker bloggen over haar stage bij RIBW Overijssel.