Fotoproject Waar ben ik THUIS? | Dave
Wat betekent thuis als je dakloos bent? Wat blijft er over als je thuis niet veilig bent, of als je je bij jezelf niet thuis voelt? Hoe verandert thuis als je leven verandert? Wat maakt een thuis? In een fotoproject reflecteren deelnemers door gesprek en (zelf) te fotograferen op deze vragen.
Dave
Dave is dakloos en woont in een tentje net buiten de stad. ‘Deze plek voelt niet als thuis, maar ik zie het wel zo. Thuis is de plek waar ik op dat moment ben.’
De vrijheid vindt hij fijn, maar het leven op deze manier kost veel energie. Steeds maar op pad en veel wachten en onzekerheid. Hiervoor stond Dave op een parkeerplaats met toestemming van de eigenaar, maar na een aantal weken moest hij toch weg. ‘Het is niet praktisch om dakloos te zijn. Je kan niks en je mag niks. Je moet eigenlijk gewoon niet bestaan tot je aan de beurt bent. Je bent een spook. Je voelt je ongeliefd. Ik heb wel momenten gehad dat ik de trein een kusje wilde geven. Soms ben ik zo moe, dan heb ik schijt aan alles.’
Toch zegt Dave dat hij niks nodig heeft; ‘ik kan eten, slapen, ik heb kleren.’ Hij is even stil. ‘Ja, misschien genegenheid. Het fijnste gevoel dat er is, is dat er iemand aan je denkt. Iemand met wie je je leven kunt delen. Ik denk, als je elke dakloze man een vrouw zou geven, dat het tien keer beter met ze gaat.’ Alles kost moeite als je geen eigen dak boven je hoofd hebt. ‘Dóór blijven gaan alleen voor jezelf, dat lukt soms niet meer, maar als je iemand hebt om voor te leven…’
Maar relaties zijn ingewikkeld als je dakloos bent, liefde of vriendschap. ‘Vriendschap in “het circuit” is gebaseerd op overleven, uitwisselen wat we nodig hebben om dat te doen. En daarbuiten… Ik heb iemand niet echt iets te bieden.’ Wel zijn mensen graag bij hem omdat hij ondanks de onrust in zijn leven en hoofd veel rust uitstraalt. Zijn hart blijft geloven.
Dave wil heel graag zijn leven weer een beetje op orde krijgen, met een eigen huis of kamer. De stabiliteit van écht thuis. ‘Als ik maar niet steeds op mijn spullen hoef te letten, en rust heb om goed te slapen en weer te kunnen werken.’
Dave heeft zes van de acht foto’s uitgevoerd. De opdracht ‘dit is mijn buurt’ en iets waar hij trots op is heeft hij niet gefotografeerd. ‘Mijn buurt, dat is gewoon een plattegrond van Utrecht Centrum. Ik heb overal plekken en routes. En die andere – ik heb niet echt iets waar ik trots op ben op dit moment – ja, dat ik nog leef. Maar dat komt wel weer.’
Hieronder zie je een paar van de foto’s gemaakt door Dave (in kleur) en een zwart-wit portret door de fotograaf van het project.
Dave.
